De vermijding doorbreken
Poepen gaat voor velen van ons heel makkelijk en gewoon. Maar wat als dat niet zo is? Wat als het poepen samen is gegaan met pijn, angst en stress? Wat als het poepen op de WC voor het hele gezin een strijd is geworden?
Mike
Mike is een jongetje van 5 jaar oud. Mike weigert om op de WC te poepen. Mike zijn ouders zitten met de handen in het haar. Alles hebben ze al geprobeerd: geduldig zijn, beloningen geven, filmpjes op de WC, boos worden, niets helpt. Mike wil niet.
Waarom Mike niet wil? Wisten zijn ouders dat maar. Hij wil gewoon niet. Wanneer zijn ouders hem op de WC willen laten poepen, wordt hij boos en dwars. Soms gilt Mike het uit als hij aan het poepen is in zijn luier.
Vermijding
Wanneer Mike en zijn ouders bij mij komen, hoor ik het verhaal van Mike. Het is belangrijk het hele verhaal rondom de zindelijkheid te horen te krijgen. Hoe gaat het met de poep en plasspieren, hoe hebben deze zich ontwikkeld? Wat heeft het zindelijkheidsprobleem in het hele gezin gedaan?
Mijn ervaring is dat kinderen het onderwerp gaan vermijden en dat het hele gezin mee gaat vermijden.
Mike en zijn poep en plasspieren
Mike is altijd al een gevoelig jongetje geweest. Alles kreeg Mike mee en hij wilde altijd alles goed doen. Leren fietsen ging met strijd, want Mike vond het niet fijn dat hij het niet meteen kon. Toen Mike 2 jaar oud was, ging hij oefenen op het potje. Het plassen ging goed, het poepen vond Mike toen al erg spannend. Hij wilde snel weer zijn luier om. Er gebeurden in het leven van Mike en zijn ouders ook dingen waar Mike geen controle op had. Opa ging dood, de kat overleed. Mike kon er niets aan doen, het overkwam hem. Dit vond Mike erg lastig. Het plassen op het potje ging goed, maar het poepen bleef zo spannend. Mike drukte de poepjes steeds naar binnen. De kringspier ging niet meer ontspannen. De poep werd hierdoor steeds harder. Als de poep dan kwam was het soms net een steen, zo hard. Dan werd de aandrang zo sterk dat de steen er uit gedrukt werd, zonder dat Mike er iets aan kon doen. Dat deed pijn aan zijn poepgaatje en Mike werd nog banger om de poep te laten gaan. Het lukte Mike goed om de hele dag op school zijn poep in te houden. Maar ja, dan werd die poep zo hard en kwamen er meer ongelukjes.
Soms moesten papa en mama zelfs helpen om de poep eruit te halen, zo hard was het. Mike had veel ongelukjes en papa en mama wisten het ook niet meer. Ze werden ook wel eens boos op Mike, waarom ging hij nou niet gewoon oefenen op de wc?
EMDR en weer leren praten
Met behulp van EMDR en mediatietherapie (ouders begeleiden), gaan we stap voor stap op weg. De EMDR vond plaats door het hele verhaal van alle nare ervaringen rond het poepen te verwerken. Het verhaal ging over de poepspieren die in de war waren, over de spanningen die er waren en ook over papa en mama die boos konden worden. Alles stond erin, want we weten dat alle spanningen van invloed zijn op het wel of niet ontspannen van de poepspieren.
Aan het begin kroop Mike boos onder de tafel wanneer het over het poepen ging. Na een aantal weken lukte het om met Mike over het poepen te praten. Samen konden we stapjes gaan opschrijven over het poepen. We begonnen met het verschonen van de luier in de WC-ruimte. Mike groeide elke keer als een stapje was gelukt en hij een sticker kreeg. Hij moest niets, elk stapje werd zijn eigen keuze. Soms wilde Mike geen stapje verder en soms zei hij ik doe wel 2 stapjes. Uiteindelijk lukte het Mike om met zijn luier los te zitten op de WC en de poep te laten gaan.
Dolblij stuurde Mike mij onlangs met zijn moeder een berichtje dat Mike nu elke dag lekker op de WC poept.
Auteur: Mirjam ter Huizen van Yorneo
